دمنیدازول به عنوان اولین نسل از داروهای آنتی ژن حشرات، قیمت پایین آن باعث شده است که در تشخیص و درمان بالینی دامپزشکی به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد.با این حال، با استفاده گسترده از این نوع داروها و نسل نسبتاً عقب مانده و اولیه نیترویمیدازول ها، مشکل مقاومت دارویی در کاربرد ناگزیر بیش از پیش برجسته می شود.

01اثر ضد بی هوازی

با این حال، کاربرد گسترده آن در تولید طیور عمدتاً در باکتری های ضد بی هوازی منعکس می شود.در دهه های گذشته، به طور گسترده ای در درمان آنتریت نکروز مرغ، سندرم انتروتوکسیک و التهاب مجرای تخمک استفاده شده است.با این حال، حساسیت آن به بی هوازی بدتر و بدتر می شود.دلیل آن این است که: از دیرباز در گذشته، سوء استفاده و استفاده غیراستاندارد از آن منجر به افزایش مقاومت انواع باکتری های بی هوازی به آن سال به سال شده است و نظارت همچنان ادامه دارد.برای جلوگیری از این روند بد توسعه، اداره ذیصلاح دامپزشکی بیش از ده سال پیش آن را به صراحت ممنوع کرده است: فقط در پرورش و تولید پرمصرف ترین حیوانات خوراکی قابل استفاده است و فقط در پرورش دام و طیور، حیوانات خانگی و برخی از پرورش‌های ویژه غیرغذایی.

02سازگاری علمی و معقول

از نظر سازگاری مصرف بی‌رویه دمنیدازول، اولاً نباید همراه با متامفنیکل، فلورفنیکول و سایر آنتی‌بیوتیک‌های آمیدالکلی مصرف شود، زیرا دمنیدازول می‌تواند باعث دیسپلازی مغز استخوان در دام و طیور شود و در صورت مصرف همراه با موارد فوق. آنتی بیوتیک آمیدو الکل، خطر عوارض جانبی در سیستم خون را افزایش می دهد.

ثانیاً نباید با اتانول یا فرآورده های حاوی مقدار زیادی اتانول استفاده شود، زیرا ترکیب این دو باعث واکنش دی سولفیرام می شود و حیوانات بیمار ممکن است علائم خاصی از اختلالات عصبی داشته باشند.علاوه بر این، مصرف الکل یا داروهای حاوی مقدار زیادی الکل باید طی 7 تا 10 روز پس از ترک دارو تا حد امکان کاهش یابد.

ثالثاً، عمدتاً برای صنعت پزشکی حیوانات خانگی، اولاً نباید با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ترکیب شود، در غیر این صورت، دمنیدازول ممکن است اثر مایکوفنولات موفتیل را بر بدن مهار کند.دوم، نمی توان آن را با داروهای ضد انعقاد خوراکی استفاده کرد، که باعث افزایش اثر ضد انعقادی داروهای ضد انعقاد خوراکی مانند وارفارین می شود، به طوری که حیوانات خانگی خطر خونریزی را افزایش می دهند.

در نهایت، این عمدتا در صنعت پزشکی حیوانات خانگی است.اول، نمی توان آن را با مهارکننده های آنزیم دارویی کبد ترکیب کرد.به عنوان مثال، مهارکننده های آنزیم دارویی کبد مانند سایمتیدین می توانند متابولیسم مترونیدازول را مهار کنند.در صورت ترکیب، تشخیص غلظت دارو در خون و تنظیم دوز بلافاصله ضروری است.دوم این است که نمی توان آن را با القا کننده های آنزیم دارویی کبدی استفاده کرد.هنگامی که با القا کننده های آنزیم دارویی کبدی مانند فنی توئین ترکیب شود، متابولیسم دمنیدازول تسریع می شود و غلظت پلاسما کاهش می یابد.متابولیسم فنی توئین و سایر القا کننده های آنزیم دارویی کبدی کند شد و غلظت پلاسما افزایش یافت.

03آماده سازی بر اثر درمانی تأثیر می گذارد

از آنجایی که دمنیدازول به خودی خود کمی در آب محلول است و یک آنتی بیوتیک وابسته به زمان است، نقص دارویی و ویژگی های فارماکودینامیک آن تعیین می کند که "این آماده سازی اثربخشی را تعیین می کند".ما اغلب در واحدهای پایه می بینیم که حلالیت محصول پیش مخلوط دیمنیدازول به ویژه ضعیف است.پس از افزودن مقدار زیادی آب و مخلوط کردن کامل، "تعداد زیادی از مواد نامحلول" در نمونه ماسه ریز وجود دارد.این در واقع "سفسطه" سازنده برای نامیدن مشکل کیفیت آب یا ادعای نادرست این نیست که مواد نامحلول مواد کمکی و سایر مواد غیر دارویی هستند.

همه این محصولات پیش مخلوط دیمنیدازول، علاوه بر ارزان تر و ارزان تر، یکپارچه هستند "بدون اثر".

بنابراین، اکثر کشاورزان مردمی و مصرف کنندگان داروهای دامپزشکی باید هنگام انتخاب محصولات پرمیکس دیمنیدازول برای درمان بیماری های بی هوازی در دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی به محصولات "با کیفیت" با محتوای دارویی کافی و حلالیت خوب توجه کنند.علاوه بر انتخاب داروها، حیاتی ترین مرحله این است: با توجه به واقعیت عینی افزایش مقاومت دارویی، باید در ترکیب، هم افزایی و استفاده هم افزایی از مقاومت ضد دارویی کار خوبی انجام دهیم تا بتوانیم میزان مقاومت دارویی را تقویت و منعکس کنیم. "کارایی" درمان دارویی